«Ο ΑΣΤΑΚΟΣ», του Γιώργου Λάνθιμου
Για την τελευταία προβολή του 2016, η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου διάλεξε την πολυβραβευμένη και με διεθνή πορεία ταινία, του αναγνωρισμένου Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου, «Ο ΑΣΤΑΚΟΣ – THE LOBSTER». Η βραβευμένη στις Κάνες ταινία θα προβληθεί την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου στις 21:30, στο δημοτικό κινηματοθέατρο REX. Είναι Ελληνοβρετανικής παραγωγής 2015, διάρκειας 118΄ και φιλοξενεί ένα διεθνές καστ διάσημων ηθοποιών: Κόλιν Φάρελ, Ρέιτσελ Βάις, Λεά Σεϊντού, Αγγελική Παπούλια. 
Μετά τον “Κυνόδοντα” (Βραβείο φεστιβάλ Καννών / Υποψηφιότητα Ξενόγλωσσου Όσκαρ) και τις “Αλπεις”, ο Γιώργος Λάνθιμος επιστρέφει με μία αλληγορική, σουρεαλιστική ρομαντική ιστορία που σάρωσε στις Κάννες και απέσπασε σημαντικά ευρωπαϊκά, ελληνικά και διεθνή βραβεία (συνολικά 14 βραβεύσεις και 23 υποψηφιότητες).
Υπόθεση: Σε μια μελλοντική κοινωνία, όποιος ζει μόνος μεταφέρεται σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο όπου εντός 45 ημερών πρέπει να βρει το ταίρι του. Αν δεν τα καταφέρει, είναι αναγκασμένος να μεταμορφωθεί σε ζώο της επιλογής του και στη συνέχεια απελευθερώνεται στο Δάσος. Ο Ντέιβιντ (σύζυγος που μόλις τον παράτησε η γυναίκα του), αναγκάζεται από τους κανόνες της Πόλης να ζήσει στο ξενοδοχείο και επιλέγει να μεταμορφωθεί αν αποτύχει σε αστακό. Προσπαθεί να ανταποκριθεί στους δοσμένους κανόνες συμπεριφοράς καθώς γνωρίζει ότι αν δεν αποκτήσει ταίρι θα βρεθεί στο Δάσος, το οποίο όμως κρύβει τα δικά του επικίνδυνα μυστικά…
Ο «Αστακός» σηματοδοτεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του έλληνα δημιουργού και πραγματεύεται μία αλλιώτικη, σουρεαλιστική ιστορία αγάπης, με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Με αφετηρία το έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο (το οποίο συνυπογράφει ο σκηνοθέτης με τον σταθερό συνεργάτη του Ευθύμη Φιλίππου), ξεδιπλώνει μια πρωτότυπη και αντισυμβατικά ρομαντική κινηματογραφική σάτιρα. Με διεισδυτική πολυεπίπεδη ανθρωπολογική ματιά δημιουργεί μια ξεχωριστή ταινία, με θέμα την αναγκαστική προσαρμογή στις συμπεριφορές που επιβάλλει η κοινωνία στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις.
Πιστός στο προσωπικό σκηνοθετικό στιλ του, ο Γιώργος Λάνθιμος, παρουσιάζει τα περίεργα γεγονότα που διαδραματίζονται στο Ξενοδοχείο και στο Δάσος με αντισυμβατικό χιούμορ και με οξυδερκή παρατήρηση της ανθρώπινης ψυχής. Μέσα σε ένα τυπικά συμπαγές και ψυχρό ‘σύμπαν’ που συνθλίβεται από κανόνες ζευγαρώματος και ισοπεδωτικούς νόμους, εμβαθύνει στο θέμα της αγάπης και στον τρόπο έκφραση της. Οι αλληγορικές αντιστοιχίες του Ξενοδοχείου με την άμεση πραγματικότητά μας γίνονται γρήγορα ξεκάθαρες, υπογραμμισμένες με ανατρεπτικό χιούμορ και αντιδραματική σκηνοθετική προσέγγιση.
΄Εχοντας στο επίκεντρο μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι καλούνται να υπακούσουν απαράβατα τους αποδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς, αποδομεί όλα τα στερεότυπα του θεσμοθετημένου ρομάντζου. Ζωντανεύει ένα προκαθορισμένο σύστημα συμπεριφορών, παράλογων και επιβεβλημένων, αιφνιδιάζοντάς μας με τη σεναριακή ευρηματικότητα, την αφηγηματική πρωτοτυπία και την εμπνευσμένη ενορχήστρωση κάθε εκφραστικού μέσου. Ακόμη όμως και η φυγή από το ασφυκτικά δογματικό Ξενοδοχείο για το Δάσος δεν απελευθερώνει από τους κανόνες και τα στερεότυπα. Κάθε είδος εξουσίας και αυστηρού κανονισμού που επιβάλλεται στον άνθρωπο αποδεικνύεται αφύσικο και αδύνατον να ξεφύγει από την παράνοια και τα όρια που χαρακτηρίζουν τον ανθρώπινο σεβασμό.
Παράλληλα βαθαίνει την κοινωνική παραβολή και αποκτά ένα σκοτεινό, πικρό μα τρυφερό στον πυρήνα του ρομαντισμό, αντιπαραθέτοντας τα συναισθήματα της συμβατικής αγάπης (λόγω φόβου μοναχικότητας) με την πραγματική αγάπη, που φτάνει μέχρι το θαύμα της αυτοθυσίας. Ακόμη παρουσιάζοντας τους διαφορετικούς κανόνες ζευγαρώματος που ισχύουν στο Δάσος, καταδεικνύει πως η ερωτική επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων είναι κάθε φορά και μια καινούργια γλώσσα – άρα κι ένας καινούργιος κόσμος. Ο «Αστακός» επιβεβαιώνει την καλλιτεχνική ωριμότητα και τη μεγάλη σκηνοθετική κλάση του Γιώργου Λάνθιμου με το ιδιοφυές και πολυεπίπεδα διφορούμενο φινάλε που αφήνει στον θεατή την ελευθερία της ερμηνείας της ιστορίας.
Αξεπέραστος ο Κόλιν Φάρελ σε ρόλο-έκπληξη, ερμηνεύει μοναδικά τον Ντέιβιντ με την αμηχανία να προδίδεται όχι μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου του αλλά και από τις κινήσεις του σώματος του. Στο πλευρό του υπέροχη η Ρέιτσελ Βάις, ταιριάζει απόλυτα στον κόσμο των ‘Μοναχικών’ του Δάσους. Εξαιρετικό και όλο το υπόλοιπο κάστ, που μοιάζει να αφομοιώνει το σύμπαν του “Αστακού”, καθώς οι ερμηνείες διαφοροποιούνται ανάλογα με την δραματική εξέλιξη.
Μια ταινία που προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση «Τι είναι αγάπη;» και δίνει μάλλον την απάντηση εκτός κάδρου καθώς κλείνει με το τραγούδι “Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη” του Τάκη Μωράκη, με τη φωνή της Σοφία Λόρεν από την ταινία «Το παιδί και το δελφίνι»…
