“ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ”, της Πάολα Κορτελέζι
Με μια πολυβραβευμένη, ιταλική κομεντί συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με την Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Αγίου Νικολάου (Δ.Α.Ε.Α.Ν).
Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024 στις 21:30, στο δημοτικό κινηματοθέατρο REX, με γενική είσοδο 5€ προβάλλεται η υποψήφια για 19 ΄Οσκαρς ταινία “Υπάρχει πάντα το αύριο – C’è ancora domani”. Tεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία στην Ιταλία, είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ιταλίδας ηθοποιού Πάολα Κορτελέζι.
Η δημιουργία της πρωτοεμφανιζόμενης σκηνοθέτιδας έσπασε το ρεκόρ εισιτηρίων, που από την δεκαετία του ’ 90 κρατούσε η ταινία “Η ζωή είναι ωραία” και παράλληλα κατάφερε να σαρώσει σε υποψηφιότητες και βραβεία. Είναι Ιταλικής παραγωγής 2023, διάρκειας 118΄ και στον πρωταγωνιστικό ρόλο εμφανίζεται η ίδια η σκηνοθέτιδα, μαζί με τους: Βαλέριο Μασταντρέα, Ρομάνα Ματζιόρα Βεργκάνο, Εμανουέλα Φανέλι.
Η υπόθεση της ταινίας ξεδιπλώνεται στην Ρώμη του 1946, την χρονιά που οι γυναίκες ψηφίζουν για πρώτη φορά. Στην ηττημένη στον πόλεμο, φασιστική Ιταλία οι σπιούνοι κι οι μαυραγορίτες αρχίζουν δειλά να παραμερίζονται, τα συντηρητικά κατάλοιπα του φασισμού, όμως, παραμένουν στις φτωχές, λαϊκές γειτονιές. Σε μια τέτοια εργατική γειτονιά ζει η Ντέλια, μια σαραντάρα γυναίκα, μαζί με τα τρία παιδιά της, τον βίαιο σύζυγο της και τον κατάκοιτο πεθερό της. Δουλεύει σκληρά σαν νοσοκόμα και καθαρίστρια, φροντίζει τα παιδιά της, περιποιείται τον αυταρχικό πεθερό της και υπηρετεί σαν σκλάβα τον δυνάστη άντρα της. Ο οποίος, σε τακτά χρονικά διαστήματα, την δέρνει αναίτια, γιατί όπως λέει “το χρειάζεται ο οργανισμός της”. Ο επικείμενος γάμος της κόρης της με γόνο “καλής” οικογένειας ανοίγει μια χαραμάδα φωτός για την Ντέλια. Όμως συχνά οι ελπίδες αποδεικνύονται φρούδες, ενώ η φυγή από την δραματική της καθημερινότητα μοιάζει μακρινό και άπιαστο όνειρο. ΄Αραγε θα βρει το κουράγιο και την δύναμη να αλλάξει την ζωή της;
Αυτή την τόσο οδυνηρή, αλλά και τραγικά επίκαιρη κατάσταση, η Κορτελέζι την ζωντανεύει με την αισθητική του ιταλικού νεορεαλισμού, με ασπρόμαυρο τετράγωνο κάδρο. Ταυτόχρονα υιοθετεί και μια πιο ανάλαφρη προσέγγιση. μπολιάζοντας τη φόρμα της με συνωμοτική ελαφρότητα, ιταλική ποπ μουσική, παρουσιάζοντας την ενδοοικογενειακή βία με μικρά χορογραφημένα διαλείμματα! ΄Ετσι, παρά την δραματική θεματολογία της ταινίας, ο θεατής έχει την αίσθηση της κομεντί, με το τέλος να τον γεμίζει έκπληξη και θρίαμβο!
Και ενώ η ταινία ξεκινά άγρια, με ένα ηχηρό χαστούκι αντί για καλημέρα, η Κορτελέζι εκπλήσσει και με την αισθητική και με το πνεύμα της, πλέκοντας μια ιταλιάνικη δαντέλα που ήσυχα σκεπάζει τον πυρήνα της ενδοοικογενειακής βίας και της γυναικείας καταπίεσης. Ερμηνεύει έξοχα τον ρόλο της υποταγμένης γυναίκας, μιας γυναίκας που χαμογελά στωικά ενώ γνωρίζει την τραγωδία που ζει.
Συνθέτει ένα τραγούδι γυναικείας χειραφέτησης, υπενθυμίζοντας την ιστορία της μεσογειακής πατριαρχίας, την επί γενιές ανατροφή χειριστικών, βίαιων αντρών και βολικών, υποταγμένων γυναικών, χαρίζοντας με το φινάλε της μια δροσερή ανατροπή που αγγίζει και το σήμερα.