“ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ”, του Τόμας Στούμπερ
Με την γερμανική ταινία «Στους Διαδρόμους – In den Gängen» συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές επιλεγμένων ταινιών, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.
Την Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019 στις 21:30 στο κινηματοθέατρο RΕΧ, προβάλλεται η βραβευμένη από το κοινό της Αθήνας ρομαντική ταινία του Τόμας Στούμπερ. Είναι γερμανικής παραγωγής 2015, διάρκειας 119′ και πρωταγωνιστούν οι: Τουλίν Οζέν, Μεχμέτ Οζγκούρ, Μπερκάι Ατές.
Υπόθεση: Ο εσωστρεφής, ντροπαλός και απομονωμένος Κρίστιαν έχει μόλις πιάσει δουλειά σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Το παρελθόν του φαίνεται μόνο από τα τατουάζ στο σώμα του και το παρόν του είναι να γεμίζει τα ράφια μόλις αδειάσουν. Απώτερος σκοπός του να γίνει χειριστής ανυψωτικού μηχανήματος.
Οι μέρες του είναι πανομοιότυπες και στην πραγματικότητα δεν είναι μέρες, αλλά νύχτες, αφού μέσα στους μεγάλους διαδρόμους του πολυκαταστήματος δεν βλέπει ποτέ τη μέρα και όταν σχολάει είναι νύχτα. Λακωνικός, μελαγχολικός, σχεδόν αόρατος στον γύρω του κόσμο, θα αναπτύξει μια “λιγομίλητη” φιλία με τον πατρικό Μπρούνο που του μαθαίνει τη δουλειά. Γοητεύεται από την συνάδελφο του Μάριον, την οποία συναντά τακτικά δίπλα στη μηχανή του καφέ. Μόνο που εκείνη είναι παντρεμένη, οπότε και τα (ανεκδήλωτα) αισθήματα του μένουν χωρίς ανταπόκριση, μέχρι την ημέρα που η Μάριον δεν επιστρέφει στη δουλειά…
Χωρισμένο σε τρία κεφάλαια (Κρίστιαν, Μάριον και Μπρούνο), τα οποία δεν επηρεάζουν τη γραμμική αφηγηματική ροή, το φιλμ μας εξοικειώνει με την εργασιακή ρουτίνα των πρωταγωνιστών. Η τυποποιημένη καθημερινότητα τους κινείται αυστηρά μέσα σε διαδρόμους, που σχηματίζονται από τα στοιβαγμένα μέχρι το ταβάνι προϊόντα, σύμβολα της καταναλωτικής κοινωνίας όπου τα αντικείμενα έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους.
Οι “διάδρομοι” δεν είναι παρά οι διαδρομές της σύγχρονης επιβίωσης σε μια μουντή πραγματικότητα, που διακόπτεται από εκρήξεις παροδικής ευτυχίας. Στους ίδιους διαδρόμους βρίσκεται και η κριτική ενός καπιταλιστικού συστήματος που κάνει τους εργαζόμενους να καταναλώνουν παράνομα τα “ληγμένα” προϊόντα. Στους ίδιους διαδρόμους παρουσιάζεται και η εξάλειψη της διαφορετικότητας κάθε ανθρώπου, μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον που επιβάλλει να είναι όλοι ίδιοι. Στους ίδιους διαδρόμους γίνεται και η αναπόφευκτη αναφορά στην Ανατολική Γερμανία όπου και διαδραματίζεται η ταινία. Αλλά ευτυχώς, στους ίδιους διαδρόμους, παρουσιάζεται και η εικόνα ενός μικρόκοσμου που θα μπορούσε να είναι ολόκληρος ο κόσμος. Στους ίδιους διαδρόμους καταφέρνει να βρει χώρο ένας διάχυτος ρομαντισμός, συγκινητική τρυφερότητα και πίστη σε πράγματα απλά μα ξεχασμένα.
Ο Στούμπερ εκμεταλλεύεται στο έπακρο σκηνοθετικά και σκηνογραφικά τους χώρους του πολυκαταστήματος για να τονίσει την μηχανιστική συμπεριφορά και απομόνωση των ηρώων του. Οι παράλληλες κινήσεις τους στους διαδρόμους, η εξάρτησή τους από τα μηχανήματα, η αίσθηση της παντοτινής νύχτας, μας αποκαλύπτουν αργά, μα διεισδυτικά τον εσωτερικό τους κόσμο.
Το λεπτοδουλεμένο σενάριο, οι προσεγμένοι διάλογοι, αντιδράσεις που προκαλούν συναισθηματική εκκρεμότητα, ανθρώπινες αντιφάσεις που κάνουν τρισδιάστατο τον κάθε ήρωα, τρεις υποδειγματικές, αλληλοσυμπληρούμενες υφολογικά ερμηνείες, και μια συγκινητική ονειρική νότα, συνθέτουν μια χαμηλών τόνων ταινία, πάνω στη μοναχικότητα, την ανάγκη για επικοινωνία και την επώδυνη πορεία αυτογνωσίας. Μια εξαιρετική ταινία που ενδίδει στην αισιοδοξία, χωρίς να φοβάται να κοιτάξει την ίδια στιγμή την πικρή πλευρά της ζωής.
by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ