«CERTAIN WOMEN» της Kelly Reichardt.

Η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου με δεδομένο το κλείσιμο των κινηματογραφικών αιθουσών προτείνει κάθε εβδομάδα μία ταινία την οποία μπορεί ο καθένας να αναζητήσει και να παρακολουθήσει (ψηφιακά αποθετήρια, διαδικτυακή ενοικίαση, υπηρεσίες streaming).

Αυτήν την εβδομάδα η ταινία που προτείνεται είναι το «Certain Women» της Kelly Reichardt.

Το «Certain Women» είναι βασισμένο σε τρία διηγήματα της Maile Meloy και παρουσιάζει στιγμιότυπα από τις ζωές τριών γυναικών σε μια πόλη της Montana. Η ταινία αποτελείται από τις ιστορίες τριών γυναικών που συνδέονται περιφερειακά όχι μόνο από τον τόπο, τους ανοιχτούς ορίζοντες του αμερικάνικου βορά, αλλά κι από τις ίδιες τις ζωές τους. Μια δικηγόρος που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο ανδρών και μια υπόθεση που την φέρνει αντιμέτωπη με μια δύσκολη κατάσταση. Μια γυναίκα που ονειρεύεται να χτίσει το σπίτι των ονείρων της και μια νεαρή φοιτήτρια νομικής που έρχεται κοντά σε μια ντροπαλή ραντσέρισα είναι οι βασικές ηρωίδες σε αυτό το κινηματογραφικό τρίπτυχο.

Συναισθηματικά άναρθρες γυναίκες, τα προβλήματα των οποίων η (υποτιθέμενα) πολιτισμένη μεθόριος δεν στέκει ικανή να επιλύσει. Ένας μοναχικός άντρας μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει Ήρωα. Μια μοναχική γυναίκα είναι πάντα λόγος να ανησυχήσεις και να ενδιαφερθείς. Παρά την εικαστική αταραξία και την ηχητική τους «σίγαση», τα πλάνα της Reichardt προκαλούν μια υπόγεια, αδιάλειπτα αιωρούμενη και αδυσώπητη, ανησυχία. O θεατής αφουγκράζεται μια απειλή που μπορεί – πότε όμως δεν ωριμάζει τόσο ώστε – να εξελιχθεί σε κίνδυνο. Έτσι γίνεται συμμέτοχος-κοινωνός μιας ιδιότυπα ανθεκτικής μορφής τέχνης. Μιας τέχνης που, τελικά, πολύ απλά καταγράφει την εμπειρία της αγωνίας της ίδιας της Γυναίκας που κινείται μέσα στον Κόσμο, μιας αγωνίας τόσο αθόρυβα σταθερής που εύκολα συγχέεται με την ανάδειξη ατμόσφαιρας και μόνο.

Φέτες καθημερινής ζωής που ίσως και να ακουμπάνε τις πιο θαμπές στιγμές των χαρακτήρων. Γυναίκες ευφυείς, γεμάτες αξιοπρέπεια αλλά και σπλαχνική απογοήτευση. Που υποφέρουν βουβά, κι όμως κινούν μπροστά και πάλι, στο κενό που φέρνει η κάθε επόμενη μέρα. Νιώθουν μοναξιά – κι ας μην δείχνουν πραγματικά μόνες. Μερικές φορές μια αποτυχημένη ή ανιαρή σχέση σε κάνει να νιώθεις το ίδιο. Τον τίτλο του φιλμ τον διαβάζεις είτε κυριολεκτικά – εν είδει απροσδιόριστης τυχαιότητας στην επιλογή των χαρακτήρων, ωσάν οι ζωές οποιωνδήποτε παρακείμενων γυναικών να ήσαν εξίσου άξιες προσοχής, είτε ειρωνικά: μιλάμε για γυναίκες, για τις οποίες η σιγουριά και η ασφάλεια δεν θα μπορούσαν να αποτελούν πιο βραχύβια και αμφίβολη αποσκευή.

Το “Certain Women” είναι από αυτές τις ταινίες που, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν γίνεται σχεδόν τίποτα και οι χαρακτήρες δεν μιλούν πολύ. Οι σιωπές όμως δεν είναι τυχαίες, γιατί η μοναξιά, που είναι το βασικό συναίσθημα που βιώνουν και οι τρεις τους, χαρακτηρίζεται από απουσία λέξεων και αποδίδεται καλύτερα με εκφράσεις και μικρές χειρονομίες. Το αδιαμφισβήτητο – και συνάμα γοητευτικό – γνώρισμα της Kelly Reichardt κατέχει όσο λίγοι να χειρίζεται την κάμερα.

Κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου. Αξίζει να αναφερθεί ότι το βραβείο στη σκηνοθέτη της γυναικοκρατούμενη ταινίας απένειμε η Ραχήλ Τσαγγάρη, που είχε παραλάβει την προηγούμενη χρονιά το βραβείο για το ανδροκρατούμενό της «Chevalier».

Την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου στις 19:30 θα γίνει ανοικτή διαδικτυακή συνάντηση – συζήτηση ξεκινώντας για την ταινία και όπου μας βγάλει. Για τη συμμετοχή στη συζήτηση εισάγετε την παρακάτω διεύθυνση στο πρόγραμμα περιήγησης σας (Chrome, Firefox, Safari) την ώρα της συνάντησης.