“Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ”, του Τέρι Γκίλιαμ
Η προβολή ακυρώθηκε λόγω περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας
Με την ισπανική ταινία φαντασίας “Ο Άνθρωπος που Σκότωσε τον Δον Κιχώτη – The Man Who Killed Don Quixote” συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές επιλεγμένων ταινιών, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.Την Τρίτη 31 Μαρτίου 2020 στις 21:30 στο κινηματοθέατρο RΕΧ, προβάλλεται η τελευταία δημιουργία του Αμερικανού σκηνοθέτη Τέρι Γκίλιαμ, Ισπανικής παραγωγής 2018, διάρκειας 132′ και πρωταγωνιστές τους Άνταμ Ντράιβερ, Τζόναθαν Πράις, Τζοάνα Ριμπέιρο, Όλγα Κουριλένκο.
Εμπνευσμένη από τον ήρωα του Θερβάντες και μπλέκοντας τον μύθο με την πραγματικότητα, η ταινία μας μεταφέρει στην επαρχία της Ισπανίας, όπου ένας κυνικός Αμερικανός σκηνοθέτης προσπαθεί να κινηματογραφήσει μια διαφημιστική καμπάνια, για λογαριασμό ενός διεφθαρμένου επιχειρηματία με ύποπτες διασυνδέσεις. Περιτριγυρίζεται από γλοιώδεις ατζέντηδες, ανόητους παραγωγούς και ένα απελπισμένο συνεργείο που δεν μπορεί να στήσει πλάνο. ΄Εχει σαν κεντρικό ήρωα και εύρημα τον Δον Κιχώτη, όμως βρίσκεται σε μεγάλο δημιουργικό τέλμα.
Για να ξεφύγει από το αδιέξοδο επιχειρεί μια σύντομη επίσκεψη σε ένα κοντινό χωριό. Εκεί, στα χρόνια της νιότης του, είχε γυρίσει μια ανεξάρτητη και χαμηλού κόστους μεταφορά του βιβλίου του Θερβάντες, χρησιμοποιώντας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο έναν καλοκάγαθο υποδηματοποιό. Όταν τον συναντά ξανά έπειτα από τόσα χρόνια, συνειδητοποιεί ότι ο πρώην ηθοποιός του πιστεύει ότι είναι πραγματικά ο Δον Κιχώτης…
Μπορεί άραγε ο απλοϊκός χωρικός να ξεπεράσει την παραφροσύνη του; Μπορεί να τον βοηθήσει και να επανορθώσει ξαναβρίσκοντας την ανθρωπιά του; Μια σειρά από συγκυρίες ενώνουν τους δυο άντρες σε ένα ξέφρενο οδοιπορικό, το οποίο φλερτάρει διαρκώς με την παραίσθηση. Η επανένωσή τους θα τους οδηγήσει σε μια εξωφρενική περιπέτεια, μεταξύ 17ου και 21ου αιώνα, όπου ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει (ή αυτό που μπορεί) να δει…Ο Γκίλιαμ αντλεί μια μεταμοντέρνα ιστορία μέσα από τη μυθιστορηματική κληρονομιά του Θερβάντες και μετακινεί διαρκώς τους ήρωες του μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, με αποτέλεσμα ολόκληρη η ταινία να εκτυλίσσεται σε ένα σύμπαν παραμυθιού. Ο Δον Κιχώτης, ο αρχετυπικός ονειροπόλος και ρομαντικός ήρωας, του δίνει το περιθώριο να δοκιμάσει τις υπερρεαλιστικές, συνήθως κωμικές παρεμβάσεις του και να ζωντανέψει ένα κόσμο μαγείας και παραλογισμού. Ειδικά στο δεύτερο μέρος της ταινίας συμβαίνουν πολλά και διάφορα, τρικυμιώδη, αντιφατικά και κυρίως απολαυστικά.Παράλληλα η ιστορία του Δον Κιχώτη προσφέρει όλο το έδαφος για παραλληλισμούς, σύμβολα και παραβολές: η ευθύνη του καλλιτέχνη απέναντι στον κυνισμό του κέρδους, η απειλή της εμπορικοποίησης των ονείρων, το ταλέντο του σκηνοθέτη να βλέπει πεισματικά γίγαντες όσο οι άλλοι κοιτούν με απορία ανεμόμυλους.
Ο σκηνοθέτης και συνιδρυτής των Μόντι Πάιθον κατάφερε να αποδείξει με την ολοκλήρωση της ταινίας ότι όχι μόνο μπορεί να πλάθει έναν κόσμο αχαλίνωτης φαντασίας και μαγικών παραισθήσεων, αλλά και ότι μπορεί να νικά επάξια και τους “κινηματογραφικούς ανεμόμυλους”. Κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία του μετά από 29 χρόνια, έχοντας να αντιμετωπίσει απίστευτα προβλήματα και αντιξοότητες (αναβολές, αλλαγές στο καστ και στα επενδυτικά κεφάλαια, μετεωρολογικές δυσχέρειες, προβλήματα υγείας, δικαστικές εκκρεμότητες).
Μετά από πολυετή αγώνα, ένα επίπονο καλλιτεχνικό ταξίδι έφτασε επιτέλους στον προορισμό του και η αξιοθαύμαστη σταυροφορία του σκηνοθέτη παραδίδει στους σινείλ ένα ρομαντικό μανιφέστο ενάντια στο σύγχρονο κυνισμό. Και όπως δηλώνει ο ίδιος: «Ταυτίζομαι απόλυτα με τον Δον Κιχώτη. Έναν ονειροπόλο που τον χτυπούν, τον ρίχνουν κάτω μα εκείνος ξανασηκώνεται και συνεχίζει την αναζήτησή του. Οδηγός του είναι η φαντασία του, όπως και για όλους εμάς τους ανθρώπους του σινεμά. Διότι οι ταινίες είναι σαν τα όνειρα. Θεαματικές, εφιαλτικές, κωμικές, συγκινητικές – αντανακλάσεις της πραγματικότητας και όχι πιστές αντιγραφές της.»
by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ