«ΑΠΙΣΤΙΑ», της Λιβ Ούλμαν
Δευτέρα 31 Αυγούστου
κοινωνική ταινία από τη Σουηδία
τελευταία προβολή με ελεύθερη είσοδο
Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα προβολής επιλεγμένων ταινιών με δωρεάν είσοδο, η Λέσχη Κινηματογράφου Aγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.A.O.Δ.Α.Ν παρουσιάζουν το τελευταίο βράδυ του Αυγούστου μια εξαιρετική, πολυβραβευμένη ταινία. Τη Δευτέρα 31 Αυγούστου στις 21:30, στο θερινό κινηματογράφο «Χριστίνα», θα προβληθεί η σουηδική ταινία «Απιστία – Τrolosa», σε σκηνοθεσία Λιβ Ούλμαν με τους: Λένα Έντρε, Ερλαντ Γιόζεφσον, Κρίστερ Χένρικσον, Τόμας Χανσον.
Η ταινία εστιάζει στο καυτό και διαχρονικό θέμα της απιστίας, σε σενάριο του διάσημου Σουηδού σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέρκμαν και τη σκηνοθετική ματιά της αγαπημένης του πρωταγωνίστριας Λιβ Ούλμαν.
Υπόθεση: Η Μαριάν, είναι μητέρα 9χρονου κοριτσιού και σύζυγος διάσημου διευθυντή ορχήστρας, που απουσιάζει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε περιοδείες στο εξωτερικό. Απατά τον άντρα της με τον καλύτερό του φίλο, όμως μοιραία η παράνομη σχέση της θα αποκαλυφθεί και θα ακολουθήσει ένα θανάσιμο παιχνίδι πάθους, επιθυμίας και αντιζηλίας. Η απιστία της αποκαλύπτει πολλά κρυμμένα μυστικά και φέρνει σύντομα το παντρεμένο ζευγάρι σε πλήρη ρήξη, με το παιδί τους να αποτελεί αντικείμενο συναισθηματικού εκβιασμού…
Βασισμένη στο βιβλίο του Μπέρκμαν «Η μαγική λατέρνα», η ταινία περιγράφει μια πραγματική ερωτική ιστορία, στην οποία είχε εμπλακεί ο σκηνοθέτης στα νεανικά του χρόνια. Στο αυτοβιογραφικό του βιβλία ο διάσημος δημιουργός ξετυλίγει την ιστορία ενός σκηνοθέτη που αναπολεί προσωπικές του εμπειρίες, ενώ προσπαθεί να γράψει ένα σενάριο για την απιστία. Με ευδιάκριτη αίσθηση ενοχής, καταγράφει το προσωπικό του βίωμα, επιτρέποντας στον ηλικιωμένο πλέον εαυτό του να καθορίζει το ρυθμό των όσων συμβαίνουν επί της οθόνης.
Η Λιβ Ούλμαν χρησιμοποιεί την ιστορία του Μπεργκμαν, δανειζόμενη ταυτόχρονα και αρκετές από τις κινηματογραφικές τεχνοτροπίες του. Καταφέρνει να δώσει στο φιλμ μια αυτοβιογραφική νότα, τόσο σε ότι αφορά στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Μπέρκμαν, όσο και του έργου του, με σαφείς αναφορές σε προσωπικές του δημιουργίες («Περσόνα», «Κραυγες και Ψιθυροι»). Έτσι, περισσότερο από την απεικόνιση του δίπολου ανάμεσα σε εραστή και σύζυγο, η ταινία είναι μια βουτιά στη μνήμη και τις ενοχές, με τον αφηγηματικό χρόνο να μετακινείται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρών, με νοσταλγική αλλά και αυτοκριτική διάθεση.
Από τις σημαντικότερες ταινίες της δεκαετίας, το έξυπνο, διαχρονικά επίκαιρο και εμφανώς αυτοαναφορικό φιλμ, είναι άριστα σκηνοθετημένο, με την Ούλμαν να υιοθετεί ρυθμούς στοχαστικούς και να στέκεται στο ύψος του μέντορα και πρώην συντρόφου της.
