“IDA”, του Πάβελ Παβλικόφσκι
Πρεμιέρα των προβολών της Λέσχης Κινηματογράφου, με μια ξεχωριστή ταινία, που θα την ακολουθήσουν 13 εξίσου σημαντικές ταινίες. Την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου 2015 στις 21:30, στο δημοτικό Κινηματοθέατρο REX, θα προβληθεί η πολυσυζητημένη ταινία «Ida», του διακεκριμένου Πολωνού δημιουργού Πάβελ Παβλικόφσκι, παραγωγής 2013.
Με εντυπωσιακή ασπρόμαυρη φωτογραφία και υπέροχες ερμηνείες από την Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα και την Αγκάτα Κούλεζα, παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό, κοινωνικό δράμα με φόντο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Βραβευμένη με ΄Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, με 72 συνολικά βραβεύσεις και 64 υποψηφιότητες, η ταινία πραγματεύεται το θέμα της προσωπικής ταυτότητας και των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που συχνά τη διαμορφώνουν.
Βρισκόμαστε στην Πολωνία του 1962. Η Άννα, μια νεαρή δόκιμη μοναχή, συναντά λίγο προτού δώσει τους όρκους της τη μόνη ζωντανή συγγενή της, την αδελφή της μητέρας της, Βάντα. Πρώην σπουδαία εισαγγελέας του καθεστώτος, η Βάντα της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και πως το πραγματικό της όνομα είναι Ida. Η αποκάλυψη αυτή ωθεί την Άννα/Ida να ανατρέξει στο παρελθόν για να βρει τις ρίζες της και να αντιμετωπίσει την αλήθεια για την οικογένειά της. Θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην ταυτότητα με την οποία μεγάλωσε και τη θρησκεία που την έσωσε από τις θηριωδίες των ναζί. Παράλληλα όμως και η Βάντα θα πρέπει να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της, τις αναμνήσεις της και να επανεξετάσει τις επιλογές της κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν επέλεξε την πίστη στο κράτος αντί για την οικογένειά της. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα οδοιπορικό στον χρόνο, αλλά και στον χώρο της Πολωνίας, φέρνοντας στην επιφάνεια καταστάσεις και εγκλήματα πολέμου που έμειναν για χρόνια στο περιθώριο…
Ο Παβλικόφσκι επιστρέφει στη γενέτειρά του μετά από χρόνια στην Μ. Βρετανία, πραγματοποιώντας ταυτόχρονα και μια κινηματογραφική επιστροφή στο ιστορικοπολιτικό παρελθόν της χώρας του: η γενιά του είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν μαζί με όσους πρόδωσαν για να επιζήσουν, σε μία χώρα που έχασε το 1/3 του πληθυσμού της στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.
Καταπιάνεται με τη συνύπαρξη Πολωνών Καθολικών και Εβραίων, η ταινία όμως δεν είναι μια απλή ιστορική καταγραφή, αλλά ένα πολυσύνθετο δημιούργημα που θα μπορούσε να εξελιχτεί σε ψυχολογικό θρίλερ, κοινωνικό δράμα ή ιστορικό χρονικό. ΄Οπως δήλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Είναι μια ταινία για την ταυτότητα, την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τον σοσιαλισμό και τη μουσική. Ήθελα να κάνω μια ταινία για την ιστορία, η οποία δεν θα ήταν ιστορική. Μια ηθική, αλλά όχι διδακτική ταινία. Ήθελα να πω μια ιστορία στην οποία ο καθένας «έχει τους λόγους του», μια ιστορία πιο κοντά στην ποίηση παρά στην αφήγηση».
Επιλέγει να γυρίσει την ταινία σε άσπρο-μαύρο και με το σχεδόν τετράγωνο κάδρο του κλασσικού κινηματογράφου, επιτυγχάνει να μας ταξιδέψει στην Πολωνία της δεκαετίας του ’60. Περνώντας μέσα από το τέλος των ιδεολογιών, την επώδυνη εθνική «ενηλικίωση» και τα αδιέξοδα διλήμματα της πολιτικής, η ταινία επικεντρώνεται, με κινηματογραφική σοφία και αφηγηματική απλότητα, στη σχέση δύο παγιδευμένων στις ψευδαισθήσεις τους γυναικών. Μέσα στο βλέμμα τους, συμπυκνώνει ιστορικά ψέματα και αλήθειες ζωής. Αλήθειες πικρές αλλά και παρήγορες, τραγικές αλλά και αισιόδοξες.
΄Ενα διαχρονικό και απόλυτα επίκαιρο αριστούργημα της 7ης τέχνης, μια συναρπαστική κινηματογραφική εμπειρία για τον θεατή, για το ξεκίνημα των τακτικών προβολών της Λέσχη Κινηματογράφου.
by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ