“Η ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ”, της Σοφία Κόπολα
Με την βραβευμένη στις Κάνες ταινία «Η αποπλάνηση –The Beguiled» συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν. Την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018 στις 21:30, στο δημοτικό κινηματοθέατρο REX, θα προβληθεί η τελευταία ταινία της Σοφία Κόπολα, παραγωγής Η.Π.Α 2017, διάρκειας 93′ και πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φάρελ, Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ.
Υπόθεση: Αμερικανικός Νότος, 1864. Ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος με τον Βορρά, συνεχίζεται για τρίτη χρονιά. Ένας τραυματισμένος στρατιώτης των Βορείων βρίσκει καταφύγιο σε ένα οικοτροφείο θηλέων. Οι μαθήτριες, αλλά και οι δύο καθηγήτριες -η σοβαρή, συντηρητική Εντουίνα αλλά και η αυταρχική διευθύντρια Μις Μάρθα- αντιμετωπίζουν τον ερχομό του ξένου αρχικά με φόβο. Ταυτόχρονα νιώθουν ότι έχουν το αδιαπραγμάτευτο ηθικό χρέος να τον βοηθήσουν, να τον γιατρέψουν και μετά να τον παραδώσουν στον Συνομοσπονδιακό στρατό ως αιχμάλωτο. Σταδιακά όμως ο στρατιώτης βρίσκει τον τρόπο να τις πλανέψει (beguile).
Η παρουσία του ξυπνά κρυφούς πόθους και σφοδρούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στις κοπέλες και τα καταπιεσμένα τους ένστικτα γεννούν φονικές αντιπαλότητες ανάμεσα τους. Ο αιχμάλωτος άντρας, στην προσπάθεια του να επιβιώσει και να διαφύγει, χειρίζεται και ξεγελά τις γυναίκες με μαεστρία. Όμως ο γυναικείος ανταγωνισμός οδηγεί την κατάσταση στα άκρα, με αποτέλεσμα να μην είναι ξεκάθαρο τελικά ποιος εξαπατά ποιον…
Η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του Τόμας Κάλιναν, με τον τίτλο «Προδότης», που μεταφέρθηκε το 1971 με επιτυχία στη μεγάλη οθόνη, με σκηνοθέτη τον Ντον Σίγκελ και πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ. Η Σοφία Κόπολα επιχειρεί για πρώτη φορά στην καριέρα της να αναμετρηθεί με την πρόκληση ενός remake και καταφέρνει να αποσπάσει το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες. Διατηρώντας τον ίδιο τίτλο, διασκευάζει 36 χρόνια μετά την ταινία του Σίγκελ, παραμένοντας πιστή στην πλοκή, μεταθέτει όμως το δραματικό βάρος προς τη «θηλυκή» πλευρά, η οποία είναι η πιο αντιφατική και επομένως και η πιο ενδιαφέρουσα.
Γύρω από την αυστηρή και πειθαρχημένη μις Μάρθα (υποδειγματική η Νικόλ Κίντμαν στο ρόλο), διαφορετικές γυναικείες ψυχοσυνθέσεις δελεάζονται και απωθούνται από το επιβλητικό αρσενικό. Η διευθύντρια κρατά τις ισορροπίες, ακολουθεί τις χριστιανικές αρχές της ελεημοσύνης και συμπόνιας, αλλά και τις προσωπικές μιας γυναίκας με «κοσμικό» παρελθόν και ισχυρή την αίσθηση της αυτοάμυνας και προστασίας των μαθητριών της. Οι υπόλοιποι γυναικείοι χαρακτήρες κυμαίνονται από την αθωότητα ως την πονηριά, με ενδιάμεσο σταθμό τον πιο δύσκολο ρόλο, αυτόν της δασκάλας (μιας εγκλωβισμένης ψυχής, ανάμεσα στο καθήκον και την απόδραση -ερωτική αλλά και πνευματική).
Ο πληγωμένος στρατιώτης δεν είναι πλέον το αρσενικό, απειλητικό αρπακτικό της παλιότερης ταινίας, αλλά ένας ύποπτος παρείσακτος, που οι γυναίκες αρχικά τον αντιμετωπίζουν με φόβο και στη συνέχεια εξετάζουν όλες τις δυνατότητες για να τον ξεφορτωθούν, να τον κρατήσουν ή και να τον αξιοποιήσουν. Η Κόπολα φορτίζει με μεγάλη ένταση την αναταραχή που προκαλεί ο στριμωγμένος από τις περιστάσεις άντρας, αλλά κρατά την πολεμική δράση σε δεύτερο επίπεδο. Επικεντρώνεται στη μάχη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού και στην αμερικανική εσωτερική πολιτικοκοινωνική αντιπαράθεση της εποχής. 
Επιλέγει να κρατήσει χαμηλόφωνους και βραδυφλεγείς ρυθμούς, αλλά δυναμώνει το σασπένς και επιβάλλει μια γοτθική, απειλητική ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας σαρκασμό και δαιμονισμένο χιούμορ (ιδιαίτερα στις σκηνές καθωσπρεπισμού στα γεύματα και στον τρόπο που οργανώνεται η εκδίκηση}. Διαβάζει την πλοκή μέσα από το πρίσμα του γυναικείου ψυχισμού και με μαγική, υπνωτική κινηματογράφηση, ανθρώπινους ήρωες, εξαιρετικά σκηνικά και κουστούμια και μοναδικές ερμηνείες δημιουργεί ένα απαράμιλλο κλειστοφοβικό δράμα που φλερτάρει με το θρίλερ. Και τελικά το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες ίσως αποδεικνύει ότι το βλέμμα της σκηνοθέτιδας είναι η πραγματική αποπλάνηση της ταινίας…
