“ΤΟ ΜΙΣΟΣ”, του Ματιέ Κασοβίτς
Με μια κλασική ταινία που παραμένει δυστυχώς διαχρονικά επίκαιρη συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές επιλεγμένων ταινιών, που διοργανώνει κάθε καλοκαίρι η “Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου”, σε συνεργασία με την Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Αγίου Νικολάου (Δ.Α.Ε.Α.Ν).

Την Τρίτη 19 Αυγούστου 2025 στις 21:00, στον θερινό, δημοτικό κινηματογράφο ‘Χριστίνα’, θα προβληθεί η κοινωνική ταινία “Το Μίσος – La Haine”, σε σκηνοθεσία Ματιέ Κασοβίτς. H βραβευμένη στις Κάνες ταινία είναι Γαλλικής παραγωγής 1995, διάρκειας 98΄ και πρωταγωνιστούν οι: Βενσάν Κασέλ, Ιμπέρ Κουντέ, Σαΐντ Ταγκμαουί. Κατάλληλο άνω των 15 ετών.
“Το Μίσος” μας μεταφέρει στο Παρίσι της δεκαετίας του ‘ 90. Ο Αμπντέλ, ένας νεαρός από τις αραβικές συνοικίες του Παρισιού, τραυματίζεται σοβαρά στα χέρια αστυνομικών και μεταφέρεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Βίαιες διαδηλώσεις ξεσπούν στο 18ο Διαμέρισμα της πόλης και η επόμενη μέρα βρίσκει τη γειτονιά του να σιγοβράζει. Τρεις φίλοι, ο Σαΐντ, ο Βινς κι ο Ουμπέρ, περιδιαβαίνουν για ένα 24ωρο στο δικό τους Παρίσι – μια πόλη που τους κράτησε στο περιθώριο, δεν τους αποδέχθηκε ποτέ, δεν τους έδωσε καμία ευκαιρία, τους γέμισε μίσος. Ο Βινς έχει κλέψει από τις διαδηλώσεις το όπλο ενός αστυνομικού κι ορκίζεται στους φίλους του ότι αν ο Αμπντέλ πεθάνει, θα το χρησιμοποιήσει για εκδίκηση. Και ο Αμπντέλ πεθαίνει…

Στη Γαλλία των ‘90s, όπου η ανεργία καλπάζει και ο δηλητηριώδης εθνικισμός του Εθνικού Μετώπου γνωρίζει ανανεωμένη δημοτικότητα, τα περιστατικά αστυνομικής βίας διαδέχονται το ένα το άλλο, έχοντας πάντα μια κοινή συνισταμένη· τα θύματα ήταν νεαρά, αλλοδαπής καταγωγής και ανήκαν σε χαμηλές κοινωνικές τάξεις.

Ο Κασοβίτς έγραψε το “Μίσος”, την ημέρα που ένας ανήλικος αλλοδαπός πεθαίνει σε αστυνομικό τμήμα του Παρισιού στην διάρκεια ανάκρισης. Αποτυπώνει με αφιλτράριστο ρεαλισμό το τεταμένο πνεύμα της εποχής, επιτρέποντας στου μη προνομιούχους να αφηγηθούν τη δική τους ιστορία. Η κουλτούρα του δρόμου, το ψυχοφθόρο συναίσθημα του αδιέξοδου μέλλοντος, η αστική αποξένωση, η έλλειψη επικοινωνίας και κατ’ επέκταση η εγκλωβισμένη λίμπιντο γίνονται ένας εκρηκτικός συνδυασμός που πυρπολεί την καταπίεση που για χρόνια υπομένουν.

Mε δαιμονιώδη, εμπνευσμένη σκηνοθεσία, που εναλλάσσει πλάνα αισθητικής τελειότητας και βρόμικες σκηνές του δρόμου, παρακολουθεί και καταγράφει με ασπρόμαυρη φωτογραφία τα εκρηκτικά παρισινά προάστια, τις αδιέξοδες ανησυχίες των νέων κατοίκων τους, τις συγκρούσεις με την αστυνομία στα γκέτο, την καθημερινότητα, τις δοσοληψίες τους, με φόντο τη μουσική ραπ των ’90s.

Αποτυπωνει τον εφησυχασμό του που αγνοεί και καταπιέζει τις μειονότητές κι όταν εκείνοι αντιδράσουν βίαια, ξαφνιάζεται. Καταστέλλει και πνίγει την εξέγερση, με βραχυπρόθεσμα όμως οφέλη, καθώς δεν αναρωτιέται από πού γεννήθηκε αυτό το μίσος; Τριάντα χρόνια μετά, η ταινία παραμένει εφιαλτικά επίκαιρη, καθώς ανάλογα περιστατικά διαδραματίζονται όλο και συχνότερα σε όλο τον πλανήτη. Αρυτίδωτη ταινία που πάλλεται από κοινωνική αγανάκτηση, νεανική ορμή, κοφτερό ρεαλισμό και δίκαια θεωρείται τομή στο ευρωπαϊκό σινεμά.

by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ