“ΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ”, του Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι
Με την τελευταία ταινία του 87χρονου Χιλιανού σκηνοθέτη Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι «Ποίηση Χωρίς Τέλος – Poesia Sin Fin / Endless Poetry», συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.
Την Τρίτη 6 Νοεμβρίου στις 21:30 θα προβληθεί στο κινηματοθέατρο RΕΧ, με γενική είσοδο 5€, η αυτοβιογραφική του ταινία, παραγωγής Χιλής 2016 και διάρκειας 128′. Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Πάμελα Φλόρες, δύο γιοί του σκηνοθέτη Άνταν Χοδορόφσκι και Μπόντις Χοδορόφσκι, ενώ συμμετέχουν και άλλα μέλη της οικογένειας του με διαφορετική ιδιότητα.
Υπόθεση: Βρισκόμαστε στο Σαντιάγο της Χιλής, τη δεκαετία του ’40 και του ’50. Ο έφηβος «Αλεχαντρίτο» ανακαλύπτει την ποίηση του Λόρκα και αποφασίζει να γίνει ποιητής, ενάντια στη θέληση της οικογένειάς του. Μπαίνει στους μποέμ καλλιτεχνικούς κύκλους και γνωρίζει και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι «μεγάλοι» της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Βυθισμένοι σ’ έναν κόσμο ποιητικού πειραματισμού, θα ζήσουν αισθησιακά, αυθεντικά, με τρέλα και πλήρη ελευθερία…
Με την ίδια σουρεαλιστική τόλμη και αφηγηματική αυθαιρεσία, ο πολυπράγμων δημιουργός συνεχίζει τη συναρπαστική κινηματογραφική αυτοβιογραφία του, που ξεκίνησε με τον “Χορό της πραγματικότητας”. Μακριά από τις συμβάσεις μιας συνηθισμένης βιογραφίας, αναπλάθει το παρελθόν και συμφιλιώνεται με όσα τον διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο και καλλιτέχνη (ποιητή, συγγραφέα, σκηνοθέτη, σεναριογράφο κόμικ, μυστικιστή). Παράλληλα χρησιμοποιεί τις σουρεαλιστικές και βαθιά συμβολικές εικόνες που τον έκαναν γνωστό για να πει τώρα τη δική του ιστορία, σε μια προσωπική ταινία που αποτελεί συμπυκνωμένη έκφραση της φιλοσοφίας του για τη ζωή.
Αναπλάθει το παρελθόν του, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την όποια αληθοφάνεια, σαν ένα μαγευτικό όσο και κατακερματισμένο ημερολόγιο (ο ίδιος το αποκαλεί ψυχομαγεία). Με μαγικές εικόνες ζωντανεύει τα χρόνια της νιότης του, μία περίοδο απελευθέρωσης από τους κοινωνικούς και οικογενειακούς περιορισμούς. Η ταινία λειτουργεί σαν αφιέρωμα στην καλλιτεχνική κληρονομιά της Χιλής, αλλά και σαν μια ωδή στην αναζήτηση για την ομορφιά και την εσωτερική αλήθεια, με την υπογραφή ενός καλλιτέχνη που έχει αφιερώσει τη ζωή και την καριέρα του στην πνευματική και καλλιτεχνική ευαισθητοποίηση.
Η Ιστορία (προσωπική και συλλογική) διαθλάται μέσα από τον παραμορφωτικό φακό που δημιουργούν οι ατέλειες της μνήμης, ο χρόνος που περνά και η προσωπική ματιά του σκηνοθέτη. Και όπως λέει και ο ίδιος ο δημιουργός: «Πρόκειται για μία ρεαλιστική ιστορία στην οποία προσθέσαμε σουρεαλιστικά χρώματα και περίτεχνες κινηματογραφικές ιδέες, αλλά παραμένει μία πραγματικότητα που εκφράζεται μέσα από τον κινηματογράφο».
Η «Ποίηση Χωρίς Τέλος» είναι ένας ύμνος στην αέναη αναζήτηση προσωπικής φωνής και μια ταινία για την ποίηση, σαν στάση ζωής. Οι μαγευτικές εικόνες που συναρπάζουν τον θεατή είναι την ίδια στιγμή θέαμα και σχόλιο, πραγματικότητα και παραίσθηση, σάτιρα και δράμα, αλήθεια και σινεμά.