“ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”, του Ξαβιέ Ντολάν

Με την βραβευμένη στις Κάνες ταινία «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου – Juste la Fin du Monde» συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές επιλεγμένων ταινιών, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν. Την Τρίτη 8 Ιανουαρίου στις 21:30 στο κινηματοθέατρο RΕΧ, με γενική είσοδο 5€, προβάλλεται η τελευταία ταινία του νεαρού ταλαντούχου σκηνοθέτη Ξαβιέ Ντολάν, παραγωγής Καναδά 2016, διάρκειας 97′, που φιλοξενεί ένα πρώτης διαλογής ερμηνευτικό επιτελείο: Γκασπάρ Ουλιέλ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Βενσάν Κασέλ, Ναταλί Μπάι, Λεά Σεϊντού.

Υπόθεση: Έπειτα από 12 χρόνια, ένας συγγραφέας επιστρέφει στο πατρικό του σκοπεύοντας να κάνει μια σοβαρή ανακοίνωση στην οικογένειά του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία. Επιθυμεί να ανακοινώσει τον επικείμενο θάνατό του στην οικογένεια του, αλλά όλες οι απόπειρες επικοινωνίας αποτυγχάνουν.Απέναντί του θα βρει τον αδελφό του, που συχνά κυριεύεται από έναν παιδικό, ανώριμο και βίαιο αυθορμητισμό. Την αδελφή του, σπιρτόζα και γεμάτη αγάπη, τη μόνη που βρίσκει το θάρρος να τον ρωτήσει «τι κάνεις εδώ;». Τη μητέρα του, μια εκκεντρική φιγούρα, που προσπαθεί αδέξια να αλαφρώσει τη βαριά ατμόσφαιρα της επιστροφής. Και τέλος την κουνιάδα του, με την οποία έρχεται κοντά, ίσως επειδή και οι δύο νιώθουν παρείσακτοι μέσα σε αυτή την οικογένεια…Το τρομερό παιδί του γαλλόφωνου σινεμά, ο Καναδός Ξαβιέ Ντολάν, που πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε ηλικία μόλις 19 ετών και στα 29 του έχει ήδη σκηνοθετήσει έξι μεγάλου μήκους ταινίες, επιστρέφει με την πιο ώριμη δημιουργία του, που όπως και οι προηγούμενες σάρωσε τα βραβεία (Κάνες, τρία Σεζάρ, πολλαπλές βραβεύσεις στον Καναδά).Αλλάζοντας κάθε φορά στιλ, ο Ντολάν διασκευάζει ένα θεατρικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Ζαν-Λικ Λαγκάρς, ο οποίος καταξιώθηκε στο γαλλικό σανίδι τα τελευταία χρόνια, μετά το θάνατό του από AIDS. Με βιωματικά στοιχεία, αναφέρεται σε έναν συγγραφέα που έπειτα από μακρόχρονη απουσία επιστρέφει στο πατρικό του, η συγκέντρωση όμως της οικογένειας του εξελίσσεται σε μια διαρκή, ανθρωποφάγο αντιπαράθεση των μελών της. Από τους τσακωμούς, τις εξομολογήσεις και τα αποκαλυπτικά φλας μπακ αναδύεται ένας μικρόκοσμος που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα πάθη και τις ανασφάλειες του, που δεν μπορεί να αγαπήσει.Ολόκληρο το θεατρικό αναπαριστά ανάγλυφα την ανικανότητα αυτής της οικογένειας να σχετιστεί και είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο Ντολάν καταφέρνει να το αποτυπώσει αυτό με σαφήνεια στην οθόνη. Με εξαιρετικά κοντινά πλάνα, δυνατή μουσική, έντονους διαλόγους, κυρίως όμως με μία εντυπωσιακή ομάδα αποκλειστικά Γάλλων ηθοποιών, καταφέρνει μια στιβαρή διασκευή, με έντονα δραματοποιημένη την κινηματογράφηση των χαρακτήρων.Επιτρέπει στον θεατή να καλύψει τα κενά που εσκεμμένα αφήνει η αφήγηση, καθώς η αιτία του θανάτου παραμένει αδιευκρίνιστη. Είναι όμως η φύση της ασθένειας η πραγματική αιτία που αποτρέπει τον ήρωα από την όποια ανακοίνωση; Ή μήπως η συνειδητοποίηση του ανεπανόρθωτου της ρήξης των δεσμών; Η παρατεταμένη του απουσία έχει δημιουργήσει τεράστια αστάθεια και αβεβαιότητα στην οικογένεια, καλλιεργώντας μοιραία τον φόβο της διάλυσης. ΄Η μήπως τον δυσκολεύει κάτι ακόμη βαθύτερο; Μήπως φοβάται τις αντιδράσεις μετά από την αποκάλυψη του; Αν κλάψουν, θα νιώσει ενοχή. Αν δεν κλάψουν, θα νιώσει απόρριψη…Το «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» είναι μια ταινία για τη θνητότητα, την εγκατάλειψη, την αδυναμία επικοινωνίας μέσα σε μια οικογένεια, όπου οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να αποτυπώσουν την αλήθεια. Παρόλα αυτά όμως έχει και χιούμορ και παιχνιδιάρικη διάθεση και κυρίως τη σφραγίδα ενός δημιουργού με απίστευτη ενέργεια που παρασύρει τον θεατή.