“Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ”, του Ζαν Πιέρ Μελβίλ

Με το αριστούργημα του Ζαν Πιέρ Μελβίλ, την κλασική αστυνομική ταινία «Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο – Le Samourai» συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές επιλεγμένων ταινιών, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.Την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019 στις 21:30 στο κινηματοθέατρο RΕΧ, με γενική είσοδο 5€, παρουσιάζεται σε επανέκδοση, 50 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή η ταινία-πρότυπο για τους μεταγενέστερους σκηνοθέτες.. Η ταινία είναι Γαλλοϊταλικής παραγωγής 1967, διάρκειας 105΄ και πρωταγωνιστεί ο γοητευτικός Αλέν Ντελόν, στον πιο εμβληματικό ρόλο της καριέρας του, μαζί με τους Φρανσουά Περιέ και Νάταλι Ντελόν.

Υπόθεση: Ο Τζεφ Κοστέλο, ένας επαγγελματίας δολοφόνος, εκτελεί τα συμβόλαιά του με απόλυτη ψυχρότητα, φροντίζοντας πάντα να έχει ακλόνητα άλλοθι. ΄Όμως κάνει το μοιραίο λάθος μετά τη δολοφονία του ιδιοκτήτη ενός νυχτερινού κλαμπ, αφήνοντας πίσω του μάρτυρες. ΄Ετσι μένει εκτεθειμένος, έχοντας την αστυνομία στα ίχνη του και τους «εργοδότες» του που τον θέλουν νεκρό… Μπορεί ο ελληνικός τίτλος να περιγράφει εύστοχα τον πρωταγωνιστή, ο πρωτότυπος όμως (Σαμουράι) συμπυκνώνει την ουσία της καλύτερης ταινίας του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ. Ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης εμπνέεται από τους Ιάπωνες πολεμιστές, οι οποίοι δεν εκτελούσαν απλώς το συμβόλαιό τους, αλλά ζούσαν με έντονη την αίσθηση του καθήκοντος κι έναν αυστηρό κώδικα τιμής. Την απόλυτη μοναξιά που συνοδεύει αυτόν τον τρόπο ζωής εκφράζει ο Ντελόν με την υποβλητική ερμηνεία και το καθηλωτικό βλέμμα του.Ο μοναχικός αντιήρωας ζει μόνος του σε ένα άδειο, γκρίζο δωμάτιο, με μοναδική συντροφιά ένα φυλακισμένο πουλί. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς παρελθόν και μέλλον, ενώ στο παρόν του η ηθική και το συναίσθημα δεν έχουν θέση. Η ύπαρξη του αποκτά νόημα μόνο όταν ‘δουλεύει’, οπότε και χρησιμοποιεί όλη του την ενέργεια, αυτοσυγκέντρωση και αυτοπειθαρχία. Alain Delon in Le samouraï (1967) Ο απόμακρος αντιήρωας του Μελβίλ ολοκληρώνει κάθε του κίνηση με στυγερό επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση. Το εθιστικό στιλιζάρισμα και η ευφυώς αμφιταλαντευόμενη ατμόσφαιρα μεταξύ ονείρου και ρεαλισμού κορυφώνονται στη σοκαριστική σκηνή του τέλους, όταν ένας ασυμβίβαστος κινηματογραφικός χαρακτήρας μετατρέπεται σε διαχρονική ρομαντική φιγούρα του σινεμά. Ο μοναδικός κινηματογραφικός ρυθμός του Μελβίλ έγιναν πρότυπο και σημείο αναφοράς για γενιές σκηνοθετών. Με την αμετάκλητη πλέον σφραγίδα σαν ένα από τα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, η ταινία είναι η πρώτη (ενδεχομένως και η μοναδική) που κατάφερε να παντρέψει και να ομογενοποιήσει τρεις ολότελα διαφορετικές φιλοσοφίες: την ιαπωνική λιτότητα και πειθαρχία του κώδικα τιμής των θρυλικών σαμουράι, τον απεγνωσμένο ρομαντισμό της αμερικάνικης γκανγκστερικής ταινίας και τον γαλλικό υπαρξισμό.Εθιστικά στιλιζαρισμένο φιλμ νουάρ με εκθαμβωτική ατμόσφαιρα, ένας μελαγχολικός ύμνος στους τραγικούς αντιήρωες και μια υποβλητική ερμηνεία από τον Αλέν Ντελόν στην καλύτερη ταινία του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ.