“ΤΟ ΈΓΚΛΗΜΑ ΜΟΥ”, του Φρανσουά Οζόν
Με την νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες, καλοκαιρινές προβολές, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.
Την Τρίτη 1η Αυγούστου στις 21:30, στον δημοτικό κινηματογράφο ‘Χριστίνα’ προβάλλεται η ρετρό κωμωδία του ταλαντούχου Γάλλου σκηνοθέτη “Το έγκλημά μου – Mon Crime”, παραγωγής 2023, διάρκειας 102΄ με πρωταγωνιστές τους: Νάντια Τερέσκιεβιτζ, Ρεμπέκα Μάρντερ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Φαμπρίς Λουκινί, Ντάνι Μπουν.
Η υπόθεση ξεδιπλώνεται στο Παρίσι την δεκαετία του 1930. Δύο νέες γυναίκες, η Μαντλέν και η Πολίν, η μία ηθοποιός η άλλη δικηγόρος και οι δύο χωρίς δουλειά ή χρήματα, συγκατοικούν και προσπαθούν μάταια να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους. Η δολοφονία ενός θεατρικού μεγαλοπαραγωγού συνταράσσει τις ζωές τους καθώς βρίσκει τη μία κατηγορούμενη για φόνο και την άλλη να την υπερασπίζεται στο δικαστήριο, σε μία υπόθεση που συγκλονίζει την κοινωνία. Τελικά η Μαντλέν επικαλείται αυτοάμυνα και αθωώνεται, όμως η δημοσιότητα της δίκης προσφέρει και στις δύο κοπέλες μια ανέλπιστη ευκαιρία επαγγελματικής και αισθηματικής επιτυχίας. Ποια είναι όμως η αλήθεια για τον φόνο; Σιγά-σιγά ένα κουβάρι απρόσμενων καταστάσεων ξετυλίγεται και μέσα από ευτράπελα γεγονότα, δύσκολες αποφάσεις και ανατροπές η ταινία κορυφώνεται σε ένα απρόσμενο φινάλε.
Ο πολυγραφότατος Φρανσουά Οζόν, με 22 ταινίες ξεχωριστής αισθητικής στο ενεργητικό του, επιδεικνύει και πάλι εξαιρετικό ταλέντο προσαρμογής στα διαφορετικά κινηματογραφικά είδη. Εμπνέεται από ένα θεατρικό έργο της δεκαετίας του ’30, για να παρουσιάσει ένα φεμινιστικό μανιφέστο στη μορφή κωμωδίας, σαν επίλογο στην αφιερωμένη στις γυναίκες τριλογία του («8 Γυναίκες» του 2002 και «Potiche» του 2010). Με ρετρό περιτύλιγμα, η τρίτη και τελευταία ταινία της τριλογίας, εστιάζει στον θρίαμβο της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των γυναικών και την αποκήρυξη της πατριαρχίας μέσα σ’ ένα ιδιαίτερα καταπιεστικό περιβάλλον.
Διατηρώντας τον επιθεωρησιακό χαρακτήρα του θεατρικού πρωτότυπου, καταφέρνει να θίξει με μια φαινομενική ελαφρότητα ακανθώδη επίκαιρα ζητήματα και πρωτίστως το τίμημα της γυναικείας χειραφέτησης, όταν διεκδικείται σε μια πατριαρχική κοινωνία, αλλά συνοδεύεται και από αμφισβητήσιμες προθέσεις. Διότι οι ιδιοτελείς σκοποί της βασικής ηρωίδας θολώνουν τα όρια ανάμεσα σε θύτες και θύματα, με αποτέλεσμα οι όροι του καλού και του κακού να παίζουν μόνο σχετικό ρόλο σε αυτή την κομψή μάχη των φύλων, ενώ η αμφίσημη συμπεριφορά των χαρακτήρων διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και αποτρέπει τα βιαστικά ηθικολογικά συμπεράσματα.
Η ταινία που ακροβατεί ανάμεσα σε αρκετά κινηματογραφικά είδη (κωμωδία-αστυνομική-μυστηρίου-δικαστικό δράμα) αποπνέει έντονη θεατρικότητα, από την αντίληψη του χώρου μέχρι τον τρόπο κινηματογράφησης. Η αναπαράσταση της δεκαετίας του 1930 είναι ιδανική, όσον αφορά τα σκηνικά, τα κοστούμια και την ατμόσφαιρα, κυρίως όμως «Το Έγκλημα μου» στηρίζεται στην φρεσκάδα και χημεία ανάμεσα στις δύο νεαρές πρωταγωνίστριες. Καταλυτική και η παρουσία της σπουδαίας Ιζαμπέλ Ιπέρ, που επιβάλλει τον δικό της ρυθμό στο δεύτερο μισό της ταινίας.
Η υποδοχή από το γαλλικό κοινό ήταν πανηγυρική καθώς η ταινία έκοψε περισσότερα από ένα εκατομμύριο εισιτήρια στις πρώτες δύο εβδομάδες προβολής της, αποσπώντας θετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς.
by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ