“Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ”, της Ούρσουλα Μέγιερ

Την πολυβραβευμένη, δραματική ταινία «Η Αδελφή μου – L‘ Enfantd‘ enhaut» παρουσιάζει την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013 στις 21.30, στο Κινηματοθέατρο REX, η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου. Η ταινία είναι παραγωγής Γαλλίας-Ελβετίας 2012, σε σκηνοθεσία Ούρσουλα Μέγιερ με τους: Λιά Σεϊντού, Γκίλιαν Άντερσον, Κέισι Μότετ Κλάιν.

Η Γαλλοελβετή σκηνοθέτης, (γνωστή και ως η διάδοχος των αδελφών Νταρντέν) επιστρέφει μετά το «Home», διηγούμενη μια σπαρακτική ιστορία κοινωνικής επιβίωσης. Η ταινία –η οποία θεωρείται η κορυφαία ελβετική ταινία της χρονιάς- έλαβε Ειδική Μνεία στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, αποτελεί την πρόταση της Ελβετίας για Oscar στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, βραβεύτηκε στο διεθνές φεστιβάλ Αθήνας και απέσπασε σημαντικές διακρίσεις στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.

Υπόθεση: Ένα πολυτελές χιονοδρομικό θέρετρο στην Ελβετία. Ο 12χρονος Σάιμον ζει στη βιομηχανική περιοχή λίγο πιο κάτω, μαζί με την άνεργη αδερφή του Λουίζ, σε συνθήκες άγριας φτώχειας, στο κοινωνικό περιθώριο . Κάθε μέρα ανεβαίνει στο χιονοδρομικό κέντρο, και κλέβει πράγματα από τους πλούσιους τουρίστες για να τα πουλήσει. Η Λουίζ, αποστασιοποιημένη συναισθηματικά από τον (ανεξάρτητο και αυτάρκη) αδερφό της, προσπαθεί να αποκατασταθεί, μεταπηδώντας από σχέση σε σχέση κι από δουλειά σε δουλειά. Οταν ο Σάιμον συνεργαστεί με έναν μικροαπατεώνα εποχιακό υπάλληλο, θα ξεφύγει από τα όρια του, και θα επηρεάσει βαθιά τη σχέση του με την αδερφή του. Και οι δύο θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια αλήθεια που προσπαθούσαν να αποφύγουν …

Η ταινία, μέσω ενός συνεχούς εσωτερικού μονολόγου, αγγίζει έντονα κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια, η περιθωριοποίηση και η μοναξιά. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της Ούρσουλα Μέγιερ συνθέτουν ένα πολύ δυνατό δράμα. Η ταινία κινείται σχετικά αργά, αλλά με σημαντικές ανατροπές, που τελικά της δίνουν ρυθμό και κλίμα. Η σκηνοθέτης δεν μας καθοδηγεί συναισθηματικά και ξεφεύγει πλήρως από όλα τα κλισέ του κοινωνικού δράματος. «Η Αδελφή μου» είναι μια σκληρή, ρεαλιστική και αυθεντική ταινία, που δείχνει μιαν αναπάντεχη πλευρά της χώρας. Ο πάνω κόσμος, -του χιονοδρομικού κέντρου-, αντιδιαστέλλεται με την πεδιάδα, -μια πεζή και βαρετή βιομηχανική περιοχή-, δηλωτική μιας ζωής που δεν υποπτευόμαστε, για το πρότυπο ευημερίας που είναι η Ελβετία. Βασισμένο σε αληθινούς χαρακτήρες, το φιλμ είναι μια ειλικρινής ματιά στην πολυπλοκότητα των ρόλων και τη δυναμική των σχέσεων και της οικογένειας, με πλήρη συναίσθηση του χώρου και της επίδρασής του στη διαμόρφωση του χαρακτήρα.

Η απόλυτη απώλεια της αθωότητας, η μοναξιά, η έννοια της οικογένειας αλλά και οι βαθιές κοινωνικές αντιθέσεις φαίνεται να είναι ζητήματα που προβληματίζουν τη Μέγιερ. Και καταφέρνει με επιτυχία να μεταφέρει αυτούς τους προβληματισμούς και στο θεατή, ο οποίος δεν μπορεί παρά να συμπάσχει βλέποντας πόσο άδικη μπορεί να είναι η ζωή. Ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος της ταινίας, ακριβώς όταν πιστεύεις ότι η ιστορία έχει αρχίσει να εξαντλείται, έρχεται η ανατροπή που σε βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Στα ατού της ταινίας είναι και οι εξαιρετικές ερμηνείες των δύο νεαρών πρωταγωνιστών, οι οποίοι με επάρκεια ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του ρόλου τους.

Λιτή και χωρίς εξωραϊσμούς, ενίοτε σοκαριστική, το «Η Αδελφή μου» είναι μια γλυκόπικρη ματιά στους περιθωριακούς μιας οικονομικά εύρωστης χώρας.