“ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ”, του Μπαχμάν Γκομπαντί

Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου παρουσιάζει την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2013 στις 21.30, στο Κινηματοθέατρο REX μια ξεχωριστή ταινία από το Ιράν: “Ποιοςφοβάται τους γάτους της Περσίας – No one knows about Persian cats”,παραγωγής 2009, σε σκηνοθεσία Μπαχμάν Γκομπαντί με τους: ΝεγκάρΣαγκακγκί και Ασκάν Κοχανεχάντ.

Υπόθεση: Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα, αποφασίζουν να φτιάξουν μια μπάντα. Μαζί, περιπλανώνται στην σκοτεινή πλευρά της Τεχεράνης, ψάχνοντας για μουσικούς. Καθώς η ροκ μουσική απαγορεύεται στο Ιράν, σχεδιάζουν να δραπετεύσουν από την αναγκαστική παρανομία κι ονειρεύονται να παίξουν στην Ευρώπη. Όμως, χωρίς χρήματα και διαβατήρια, δεν είναι καθόλου εύκολο…

Ο Μπαχμάν Γκομπαντί, που με τα “Μεθυσμένα άλογα” είχε κερδίσει Χρυσή Κάμερα, επανέρχεται στις Κάνες και αποσπά με την τελευταία του ταινία το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής. Με αισθητική που θυμίζει άλλοτε βιντεοκλίπ κι άλλοτε ντοκιμαντέρ, δημιουργεί μια ταινία πρωτότυπη, δυνατή, παθιασμένη, που αποπνέει μια αίσθηση ελευθερίας -αλλά πάντοτε με την ασφυξία του εγκλεισμού κυρίαρχη. Ασκεί άμεση, σκληρή κριτική στο καθεστώς της πατρίδας του, τα βάζει με το φανατισμό, τη γραφειοκρατία και τις θρησκευτικές αγκυλώσεις.

Μας γνωρίζει ένα άλλο Ιράν, εκείνο της νεολαίας που αντιστέκεται με τον τρόπο της, που έχει όνειρα, που τραγουδάει και χορεύει. Ακολουθεί τους νεαρούς ήρωες του κατά πόδας, ανεβοκατεβαίνει σε σοφίτες και σε υπόγεια που έχουν μετατραπεί σε αυτοσχέδια στούντιο και επισκέπτεται απίθανους χώρους όπου συναντιούνται δημιουργικά οι μουσικοί. Ο ρυθμός του είναι ασθμαίνων και η έλλειψη οξυγόνου γύρω του αντιληπτή. ΄Αλλοτε καταγράφει στιγμές αυθεντικές (ένα μικρό πλήθος μουσικών παρελαύνουν μπροστά από τον κινηματογραφικό φακό) κι άλλοτε δίνει την εντύπωση ότι απλά πρόκειται για ταινία μυθοπλασίας.

Μέσα από αυτό το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για τις απαγορευμένες μουσικές στο Ιράν και για τους καλλιτέχνες που ζουν στην παρανομία, ο θεατής απολαμβάνει ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι στην απαγορευμένη, αόρατη πλευρά της σύγχρονης Τεχεράνης. Το rock-ethnic soundtrack είναι πράγματι εξαιρετικό και πειστική απόδειξη ότι η μουσική δε χωράει σε καλούπια και τα σύνορά της δεν μπορούν να καθοριστούν με γεωγραφικά κριτήρια. Το τρίγωνο νέοι-μουσική-Ισλάμ παρουσιάζεται με συναρπαστικό τρόπο για τον Δυτικό θεατή, που πολύ λίγα γνωρίζει για την τόσο διαφορετική καθημερινότητα στο σημερινό Ιράν.

Το δυνατό φινάλε εκφράζει αισιοδοξία με … απώλειες, γιατί ελπίδα χωρίς θυσία δεν μπορεί να γεννηθεί. Με αφηγηματικό καμβά την “καταπίεση” της Τέχνης, η ταινία καυτηριάζει την αρτηριοσκληρωτική στάση του Ισλάμ, την γραφειοκρατία και παραπέρα την πολιτική κατάσταση της χώρας, στην οποία το Κοράνι εξοστρακίζει κάθε καινοτόμα ή ανανεωτική σκέψη κι έκφραση.

Αναμφίβολα, μία από τις πιο δυνατές, πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες ιρανικές ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια!!!