«ΦΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ» του Κάρλος Ρεϊγάδας
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου
βραβευμένο υπαρξιακό θρίλερ από το Μεξικό
Η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου παρουσιάζει την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου στις 21:30, στο κινηματοθέατρο «REX» την βραβευμένη κοινωνική ταινία «Φως μετά το σκοτάδι – Post Tenebras Lux». Η ταινία είναι παραγωγής Μεξικού 2012, διάρκειας 115΄, σε σκηνοθεσία του αναγνωρισμένου διεθνώς Κάρλος Ρεϊγάδας και πρωταγωνιστούν οι Αδόλφο Χιμένεζ Κάστρο, Νατάλια Ασεβέδο, Ρουτ & Ελεάζαρ Ρεϊγάδας.
Υπόθεση: Στο Μεξικό, ο Χουάν και η οικογένειά του εγκαταλείπουν την ζωή τους στην πόλη και εγκαθίστανται στην εξοχή. Χτίζουν ένα πλούσιο, ξύλινο, οικολογικό, σπίτι και έχουν στη διάθεση τους πολυάριθμους εργάτες (που μένουν σε τσίγκινα παραπήγματα) να τους υπηρετούν. Απολαμβάνουν την ζωή τους, παράλληλα όμως έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που ζουν κάτω από άλλες συνθήκες και βλέπουν την ζωή διαφορετικά. Αυτή η εμπειρία κάνει τον Χουάν να αναρωτηθεί αν αυτοί οι διαφορετικοί κόσμοι τελικά αλληλοσυμπληρώνονται, ή αν αντίθετα ασυναίσθητα συγκρούονται μεταξύ τους καταστρέφοντας ο ένας τον άλλον…
Ο διακεκριμένος Μεξικάνος σκηνοθέτης επανέρχεται στις Κάνες με μια ξεχωριστή ταινία που ο ίδιος περιγράφει ως ημι-αυτοβιογραφική, έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κανών και σημαντικά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. ΄Εχει γυριστεί στο Μεξικό, την Αγγλία, την Ισπανία και το Βέλγιο, σε μέρη που έχει ζήσει ο σκηνοθέτης. Το σπίτι και τα παιδιά της οικογένειας στην ταινία είναι το σπίτι και τα παιδιά του ίδιου του σκηνοθέτη. Όμως όπως δηλώνει ο σκηνοθέτης: «Ο Χουάν στην ταινία δεν είναι το alter ego μου. Ωστόσο, αυτά που βλέπει και κάνει αντιστοιχούν σε όσα ζω. Η οικογένεια του Χουάν στην ταινία εκπροσωπεί τον δυτικό πολιτισμό, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή κουλτούρα του Μεξικού, την οποία εκπροσωπούν άλλοι χαρακτήρες.»
Ο ταλαντούχος Κάρλος Ρεϊγάδας -το «κακό παιδί» του Μεξικανικού κινηματογράφου- παραδίδει μια ταινία χωρίς γραμμική αφήγηση με κατακερματισμένη πλοκή, μια ταινία για την οποία ο ίδιος λέει: «η ιδέα του ‘φωτός μετά το σκοτάδι’ έχει να κάνει με την λογική και την ελευθερία -πριν από αυτά, ζούσαμε μέσα στο σκοτάδι, ενώ με αυτά είμαστε πλέον στο φως. Η ταινία μου υποστηρίζει την αντίθετη πλευρά: η λογική μας βυθίζει στο σκοτάδι, στη μοναξιά και στην τυφλότητα. Μόνο όταν ο Χουάν συνδέεται με την παιδική του ηλικία, τις αισθήσεις του, τις αναμνήσεις του, πλησιάζει στο φως που έχει ανάγκη. Βλέποντας το από μία πολιτική οπτική γωνία, η ταινία μιλά για το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζει το σύγχρονο Μεξικό, για την διαστροφή της πρωταρχικής του κουλτούρας. Η βία στο Μεξικό οφείλεται σε μία πνευματική κρίση. Είμαστε εν αναμονή αυτού του φωτός.»
Και συνεχίζει: «η ταινία είναι για συναισθήματα, αναμνήσεις, όνειρα, πράγματα για τα οποία ελπίζω, φόβους, γεγονότα της ζωής μου. Η λογική θα επεμβαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο… To ‘Φως Μετά το Σκοτάδι’ παίρνει υπόψη του τις διαφορετικές ιδέες της ύπαρξης. Ο Αϊνστάιν έχει πει ότι είμαστε μέρος της ολότητας του σύμπαντος όπου το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον δεν είναι παρά μία ιδέα.»
Αν και ο Χουάν έχει τα πάντα (σπίτι, χρήματα, υγεία, μία γυναίκα που αγαπάει και παιδιά), δεν είναι ικανοποιημένος. Αν και ζει μέσα στην αφθονία, τριγυρίζει μέσα στο σκοτάδι. Ο μονόλογος του για το θαύμα της ζωής μοιάζει με προσωπική εξομολόγηση του σκηνοθέτη. Λίγο πριν πεθάνει, μία ακτίνα φωτός τον χτυπάει και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα. Εξ ου και ο τίτλος της ταινίας…Σκηνές από το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, μπλέκονται με όνειρα, αναμνήσεις και υποσυνείδητες σκέψεις δημιουργώντας έτσι μία συνειρμική αφήγηση.
Ζωή και θάνατος, φύση και πολιτισμός, σεξ και χρήματα, άνθρωπος και κτήνος συνυπάρχουν στην ταινία. Είναι μια εσωστρεφής, μυστικιστική κινηματογραφική εμπειρία, που αψηφά τους κανόνες της παραδοσιακής αφήγησης και στοχάζεται πάνω στα αδιέξοδα της ορθολογιστικής κοινωνίας, αλλά και στην αιώνια διαμάχη καλού και κακού, ενστίκτου και πολιτισμικών κανόνων, ονείρου και πραγματικότητας.
Με υπέροχες πανοραμικές εικόνες της φύσης, του ουρανού και μαγικές σκηνές που καταγράφουν την αθωότητα των παιδιών, ο Ρεϊγάδας μιλάει για το ανεξερεύνητο της ανθρώπινης φύσης, φέρνοντας σαν επιχείρημα το αντίπαλο δέος του Θεού, τον Διάβολο.
Η υπόθεση βαθιά ανθρώπινη με ψυχολογικές αναταράξεις και ήρωες που αμφισβητούν τον κόσμο, τις σχέσεις, το τι πραγματικά συμβαίνει. Μοναδική ταινία που φλερτάρει με το σκοτάδι, αλλά υμνεί το φως.