“ΝΥΚΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ’, του Τομ Φορντ
Με ένα πολυεπίπεδο θρίλερ με δραματικές-ψυχολογικές προεκτάσεις, συνεχίζονται οι προβολές στον θερινό κινηματογράφο ‘Χριστίνα’, που διοργανώνουν η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου και ο Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.
Την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου στις 21:45 προβάλλεται το πολυβραβευμένο θρίλερ «Νυκτόβια Πλάσματα – Nocturnal Animals», παραγωγής ΗΠΑ 2016 και διάρκειας 116’. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τομ Φορντ και πρωταγωνιστούν οι: Έιμι Άνταμς, Τζέικ Τζίλενχαλ, Μάικλ Σάνον.
Υπόθεση: Η Σούζαν, μια ευκατάστατη αλλά παγιδευμένη σε ένα δυστυχισμένο γάμο επιμελήτρια εκθέσεων ζωγραφικής στο Λος Άντζελες, λαμβάνει το αδημοσίευτο βιβλίο του πρώην άντρα της τον οποίο έχει να δει χρόνια. Διαβάζοντάς το, αρχίζει να παρασύρεται σε έναν απειλητικό μα συναρπαστικό εφιάλτη που εξελίσσεται στο Δυτικό Τέξας, όπου μια οικογένεια πέφτει θύμα των βίαιων διαθέσεων μιας ομάδας αλητών…
Ο Φορντ χρησιμοποιεί το τέχνασμα “ιστορία μέσα στην ιστορία” και ξεδιπλώνει με καθηλωτικό τρόπο δυο ξεχωριστές, παράλληλες ιστορίες (που σε πρώτο επίπεδο μοιάζουν να μην συνδέονται) για την εκδίκηση, τον έρωτα, τη βία, την απάτη. Ταυτόχρονα παρουσιάζει δύο διαφορετικούς κόσμους: την αστική, σοφιστικέ Αμερική της Δυτικής Ακτής και την Αμερική του αγροτικού Νότου.
Φέρνει σε διαρκή αντιπαράθεση την ομορφιά με την ασχήμια, το φως με το σκοτάδι, τον πλούτο με την εξαθλίωση και τον πολιτισμό (ως εξευγενισμένη, αλλά άδεια από πάθη συμπεριφορά ) με τους νόμους μιας κοινωνίας όπου επικρατούν τα ένστικτα, το δίκαιο του αίματος και ο νόμος του ισχυρού.
Τα «Νυκτόβια Πλάσματα» είναι δύο ταινίες σε μία ή ίσως μια ταινία χωρισμένη σε δυό μέρη: το «ρεαλιστικό» έντονα στιλιζαρισμένο, κομψό και αυστηρό και το «φανταστικό», σκληρό, τραχύ, καμένο από τη βία και τον ήλιο της τεξανής ερήμου.
Με τη δεύτερη του ταινία ο Τομ Φορντ (σπουδαίος σχεδιαστής και επιχειρηματίας μόδας) αποδεικνύει ότι είναι και εμπνευσμένος σκηνοθέτης. Με εξαιρετικές ερμηνείες, εκπληκτικό μοντάζ, καλοδουλεμένο σενάριο (βασίζεται στο μυθιστόρημα ‘Tony and Susan’), επενδύει στις αρετές του «μυθοπλαστικού» θρίλερ και στο νουάρ ερωτικής εκδίκησης και δημιουργεί μια ξεχωριστή ταινία που συναρπάζει και τον πιο απαιτητικό θεατή.
Ξεχωρίζουν τα πλάνα της αρχής (με τις υπέρβαρες γυμνές γυναίκες) και το τελευταίο πλάνο, προσεκτικά σχεδιασμένο, αφηγηματικό στη σταθερότητά του, εύγλωττο στη σιωπή του, που καλύπτει κάθε κενό στο φινάλε, συγκεντρώνοντας όλη τη θλίψη, τη μελαγχολία, τη σιωπή, την απομόνωση στο αποστομωτικό τέλος…
