“ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ”, του Ζάζα Ουρουσάντζε

Με την βραβευμένη αντιπολεμική ταινία «Μανταρίνια – Tangerines» συνεχίζονται οι εβδομαδιαίες προβολές, που διοργανώνει η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.Η υποψήφια για ξενόγλωσσο ΄Οσκαρ ταινία θα προβληθεί την Τρίτη 7 Νοεμβρίου στις 21:30 στο δημοτικό κινηματοθέατρο REX. Είναι παραγωγής Γεωργίας-Εσθονίας 2013, διάρκειας 87΄ σε σκηνοθεσία Ζάζα Ουρουσάντζε με τους: Λέμπιτ Ούλφσακ, Έλμο Νουγκάνεν.

Η ιστορία ξεδιπλώνεται στη διάρκεια του πολέμου Γεωργίας – Αμπχαζίας, τη δεκαετία του 90. ΄Ενας Εσθονός, ο ΄Ιβο, παραμένει στο χωριό του για να μαζέψει τη σοδειά του από μανταρίνια. Γύρω μαίνεται ο πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν τον αφορά, ανάμεσα στους Τσετσένους και τους Γεωργιανούς. Μετά το τέλος μιας μάχης που γίνεται μπροστά στο σπίτι του, μένει ένας επιζών από κάθε αντίπαλη πλευρά. Ο αγρότης περιθάλπει τους δυο τραυματισμένους αντίπαλους και τους βοηθά να αναρρώσουν. Απαγορεύει να λύσουν με οποιονδήποτε τρόπο τις διαφορές τους μέσα στο σπίτι του, όμως οι συγκρούσεις ανάμεσα στους δύο στρατιώτες εντείνονται μέρα με τη μέρα…Ο Γεωργιανός σκηνοθέτης Ζάζα Ουρουσάντζε αφηγείται με απόλυτη κινηματογραφική οικονομία μια ιστορία που σκιαγραφεί τον παραλογισμό του πολέμου. Παράδοξος ήρωας ο αγαθός αγρότης, μέλος της πολυάριθμης εσθονικής κοινότητας που εγκαταστάθηκε στη Γεωργία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έπειτα από δωρεά γης του τσάρου. Ο ηλικιωμένος πρωταγωνιστής –εξαιρετική η ερμηνεία του Λέμπιτ Ούλφσακ– είναι ο «ξένος» που διακρίνει ξεκάθαρα το θρησκευτικό/εθνικό μίσος το οποίο έχει ποτίσει την εύφορη γη.Με εξαιρετικό καλοδουλεμένο σενάριο και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, η ταινία θέτει (πέρα από τα προφανή ανθρωπιστικά και αντιπολεμικά) πιο βαθιά ερωτήματα σε σχέση με την έννοια της πατρίδας, του δικαίου, της πίστης και της απώλειας. Καταφέρνει να μεταδώσει τη σκέψη και την τραγικότητα μιας ολόκληρης περιοχής και των ανθρώπων της. Αυτών που βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, μιας σύγκρουσης που ούτε θέλησαν, ούτε στήριξαν, αλλά παρόλα αυτά τους γέμισε απώλειες. Ευγενική φυσιογνωμία και ανυστερόβουλος ανθρωπιστής, ο ηλικιωμένος καλλιεργητής δίνει τον παλμό αυτής της τρυφερής ταινίας. Προσπαθεί να πείσει τους δύο αντίπαλους ότι τους ενώνουν περισσότερα πράγματα από όσα τους χωρίζουν. Η βαθιά αντιπολεμική του στάση, πηγάζει από τα αντανακλαστικά του για επιβίωση, την ανάγκη να περιποιηθεί τη γη του, αλλά και από τα προσωπικά, οικογενειακά τραυματικά βιώματα του.Η σκηνοθεσία του Γεωργιανού είναι διακριτική, γεμάτη με λεπτομέρειες και ανατροπές. Η απλότητα του σεναρίου δεν είναι υπονομευτική, αντίθετα η αμεσότητα των σκηνών ζωντανεύει τη μελαγχολία ενός τόπου που χάνεται και τονίζει τον ανθρωπισμό που μπορεί να αντισταθεί στη βιαιότητα.Επίκαιρη, ανθρώπινη ταινία, ένα συγκινητικό δράμα για το πως να παραμένεις άνθρωπος σε δύσκολες καταστάσεις και συγκυρίες, μια αντιπολεμική ταινία που αφορά κάθε πόλεμο και όχι μόνο τον συγκεκριμένο!