«ΚΟΥΣ ΚΟΥΣ ΜΕ ΦΡΕΣΚΟ ΨΑΡΙ», του Αμπντελατίφ Κεσίς

Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου παρουσιάζει την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 στις 21.30, στο Κινηματοθέατρο REX, την κοινωνική ταινία «Κους κους με φρέσκο ψάρι – La graine et le mullet». Η ταινία είναι Γαλλικής παραγωγής 2007 σε σκηνοθεσία Αμπντελατίφ Κεσίς με τους: Χαμπίμπ Μπουφαρέ, Χαφσιά Χερζί, Φαριντά Μπενκχετάς.

Υπόθεση: Ο εξηντάχρονος Μπεϊζί Σλιμανί, Άραβας μετανάστης, εγκαταλείπει τη δουλειά του στο λιμάνι κι αποφασίζει ν’ ανοίξει ένα πλωτό, παραδοσιακό εστιατόριο. Δυσκολεύεται όμως και αισθάνεται άχρηστος και παροπλισμένος. Μια παθιασμένη νεαρή κοπέλα τον παρακινεί. Για να εξασφαλίσει την άδεια, διοργανώνει μια βραδιά για τους παράγοντες της πόλης, όπου σερβίρει τη σπεσιαλιτέ του: κους κους με φρέσκο ψάρι…

Η ταινία ξεχώρισε στο φεστιβάλ Βενετίας όπου απέσπασε το βραβείο της επιτροπής και των κριτικών. Στη Γαλλία απέσπασε τέσσερα βραβεία Σεζάρ (ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός) και αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς. Γη και θάλασσα, παρελθόν και μέλλον, οικογένεια και φίλοι, μια γειτονιά Αράβων πρώτης και δεύτερης γενιάς, ερωτικά μυστικά και ψυχική βία, γύρω από ένα ταραχώδες τραπέζι. Ο Αμπντελατίφ Κεσίς κινηματογραφεί την περιπέτεια του μετανάστη και «απόστρατου» εργάτη να πραγματοποιήσει το όνειρο του με μοναδική δεξιοτεχνία και απλότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια αφοπλιστικά ανθρώπινη ταινία, μια ταινία της συγκίνησης, με αργούς ρυθμούς που οδηγούν μεθοδικά σε ένα ανεπανάληπτο, απογειωτικό φινάλε.

Το σενάριο του Γαλλοτυνήσιου σκηνοθέτη είναι εξαιρετικό. Μέσα από μια ιστορία πολλών χαρακτήρων, μιλάει για την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας ανάμεσα στις γενιές, την αλλοτρίωσή τους τη στιγμή που πεισματικά και επιφανειακά κρατούν τις παραδόσεις και αντιστέκονται χωρίς να έχουν βρει εναλλακτική διαφυγή, για τις εμμονές που κληρονομούν από τον δύσκαμπτο μουσουλμανισμό, για τις προσωπικές ανασφάλειες, τις μικρές έριδες και τις μεγάλες υστερίες. Κι όμως δεν καταλήγει να αφηγηθεί μια τραγωδία. Και το χιούμορ, και το κουτσομπολιό και το σασπένς και ο θάνατος έχουν θέση στην ταινία του. Η δομή της είναι σοφή και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει μέχρι το τέρμα.

Η μεγάλη δύναμη του «Κους Κους» είναι το ότι καταφέρνει να σε ενσωματώσει μέσα του, να σου μιλήσει σε πρώτο ενικό, να σε κάνει μέλος της οικογένειας των μεταναστών. Οι άνθρωποι του λιμανιού θα γίνουν ήρωες της καθημερινότητας, προστάτες ενός τρόπου ζωής που δεν πρέπει να εκλείψει. Τα κοντινά πλάνα του δεν απεικονίζουν τα πρόσωπα και τα σώματα, αλλά τα αγκαλιάζουν. Οι διάλογοί του δεν ακούγονται απλώς, αλλά κουβαλούν μαζί τους τις μυρωδιές του λιμανιού ή του κυριακάτικου γεύματος. Και ο ρεαλισμός του Κεσίς δεν διαθέτει απλώς την αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ, αλλά τη μυστικιστική γοητεία μιας τελετής. Σαν τη μακρόσυρτη, μεθυστική σκηνή του τέλους, που αντιπαραθέτει και ενώνει τον αισθησιασμό με την απελπισία, το νεανικό σφρίγος με την παραίτηση. Σαν το σπόρο με το ψάρι, δηλαδή, που ενώνονται αρμονικά (ή μήπως μένουν χώρια;) στο πιάτο του κους κους. Μια «πεντανόστιμη» ταινία που πραγματικά απολαμβάνεις να παρακολουθείς!!!

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ